بررسی تفاوت دستگاه جوش آرگون و CO2

دو متد اصلی و عمده در فرآیند جوشکاری سرسیلندر آلومینیوم؛ روش‌هایی است که به اختصار میگ و تیگ نامیده می‌شوند. قابل ذکر است که قطعا این دو روش جوشکاری؛ ضمن داشتن تشابهاتی با هم دارای تمایزاتی نیز نسبت به هم هستند که در ادامه مقاله به بررسی این موارد می‌پردازیم. همچنین علاوه بر وجود سهولت‌ها یا سختی‌های موجود در هر روش؛ هزینه جوشکاری سرسیلندر در هر کدام از این روش‌ها قطعا با هم متفاوت است. همان‌طور که می‌دانیم جوشکاری فن یا حرفه مدرنی است که برای اتصال قطعات فلزی و غیر فلزی در صنعت و در سازه‌های امروزی مورد استفاده قرار می‌گیرد و از این جهت باعث سهولت کارها شده است؛ به گونه‌ای که تصور زندگی و فعالیت بدون استفاده از آن تقریبا غیر ممکن است. در مقاله پیش‌رو به منظور بررسی روش‌های میگ و تیگ در جوشکاری سرسیلندر آلومینیوم؛ بایستی به معرفی هر کدام از این روش‌ها، مزایا یا معایب، معرفی نوع کاربری آن‌ها و نهایتا ارائه توضیحاتی پیرامون تفاوت جوش آرگون با co2 بپردازیم.

قابل ذکر است که در روش جوشکاری میگ که به نام جوشکاری قوس با گاز محافظ هم نامیده می‌شود از گاز co2 استفاده می‌شود؛ ضمنا در این متد جوشکاری از الکترود بدون پوشش بهره گرفته شده و همچنین برای محافظت از حوضچه مذاب جوشکاری از گازهای بی‌اثر یا کم اثر در محیط قوس استفاده می‌شود. نحوه کار به این صورت است که گاز محافظ به وسیله لوله‌های انتقال؛ پیرامون قوس را احاطه کرده و حفاظت لازم را از آن انجام می‌دهد. در این متد شخص جوشکار با تعویض سیم جوش می‌تواند برای مدت طولانی به فرآیند جوشکاری بپردازد. این نوع از متد جوشکاری برای اتصال قطعات مختلف آلومینیومی در سیلندرها و سرسیلندرها مورد استفاده قرار می‌گیرد. لازم به ذکر است با استفاده از این متد امکان جوش دادن انواع قطعات و آلیاژهای آلومینیومی و فولادی با ضخامت‌های مختلف به هم وجود دارد.

به عنوان تفاوت جوش آرگون با co2 می‌توان اشاره کرد که روش میگ نسبت به تیگ؛ در جوشکاری خیلی تخصصی نیست و مهارت بالایی را نمی‌طلبد و جوشکار با کسب تجربه کوتاه مدت می‌تواند به انجام و عملی کردن طرح‌های مورد نظر خود بپردازد. از کاربردهای روش میگ می‌توان به استفاده از آن در کارخانجات برای کار با ورقه‌های فلزی در صنایعی همچون خودروسازی، ریل سازی، جوشکاری زیر آب، جوشکاری لوله و غیره اشاره کرد.